در قسمت اول در خصوص مقدمات نرم افزار سیمپلیفای، اهمیت جیکد، ورود قطعات به نرم افزار سیمپلیفای و همچنین تغییر ابعاد و جهت‌گیری قطعات در محیط این نرم افزار توضیح داده شد. در این قسمت تصمیم داریم به نکات فنی بیشتری بپردازیم. از این رو به معرفی تعدادی از مفاهیم پرینت سه بعدی خواهیم پرداخت. در مقاله آموزش نرم افزار سیمپلیفای همراه ما باشید.
در معرفی فناوری پرینت سه بعدی گفته شد که پرینترهای سه بعدی ساخت قطعات را به صورت لایه لایه انجام می دهند. به این معنا که مقطعی از یک قطعه به شکل یک لایه با ضخامت مشخص ساخته شده و سپس ساخت لایه بعدی بر روی لایه قبلی صورت میپذیرد.
در این فرایند اولین لایه بر روی میز کار دستگاه پرینت شده و سایر لایه ها بر روی آن قرار میگیرند. با توجه به هندسه قطعه، ممکن است لایه هایی از یک قطعه وجود داشته باشند که از میز کار فاصله داشته و اما در زیر آن ها لایه ای وجود ندارد. در واقع ممکن است بخشی از مقطعی از قطعه بر روی هوا معلق باشد. به نظر شما در این صورت چه خواهد شد؟
در صورتیکه برای چنین سطوحی چاره ای پیدا نکنیم، در هنگام تزریق مواد برای این سطوح، مواد به سمت پایین سقوط کرده و پرینت سه بعدی دارای اشکال می شود. بنابراین راه حل رایج برای حل این مشکل ساپورت گذاریست.
جنس ساپورت ها همان جنس ماده اصلی پرینت شماست. تفاوت صرفا در نوع چاپ است. ساپورت ها با تراکم پایین چاپ می شوند تا پس از اتمام فرایند چاپ از قطعه جدا شده و دور ریخته شوند.
در ادامه مقاله آموزش نرم افزار سیمپلیفای به سایر اصطلاحات چاپ سه بعدی می‌پردازیم.
تراکم یا اینفیل یکی دیگر از اصطلاحاطیست که در پرینت سه بعدی به شکل مکرر استفاده می شود. در روش پرینت سه بعدی، قطعات می توانند به شکل کاملا تو پر، کاملا توخالی و یا مابین این دو ساخته شوند. به عبارت دیگر داخل قطعات می تواند به شکل مشبک ساخته شود.
این امر سبب می شود که در ساخت قطعات ماده کمتری مصرف شود و زمان چاپ سه بعدی نیز کاهش محسوسی یابد. در عین حال وجود این شبکه به استحکام قطعه نیز کمک می کند. به این بخش از کار تراکم یا اینفیل گفته میشود. هر چقدر Infill بیشتر باشد، تراکم ماده بالاتر است و بنابراین سایز شبکه داخل قطعه ریزتر است.
نکته: شکل ظاهری شبکه و درصد تراکم آن در نرم افزار simplify3d تنظیم می شود و نیازی به طراحی شبکه در نرم افزارهای طراحی سه بعدی وجود ندارد.
اما اصطلاحاتی دیگر در چاپ سه بعدی وجود دارند که از اهمیت زیادی برخوردارند. در ادامه مقاله آموزش نرم افزار سیمپلیفای همراه ما باشید.
همانطور که توضیح داده شد، برای سطوح معلق باید چاره ای اندیشید تا مواد به سمت میز سقوط نکنند. هر چند ساپورت گذاری چاره ایست پر کاربرد و فراگیر اما اشکالاتی نیز دارد. یکی از مهمترین اشکالات ساپورت گذاری در پرینت سه بعدی، کاهش کیفیت چاپ در محل هاییست که ساپورت ها با قطعه اصلی در تماسند.
به عبارت دیگر با جدا کردن ساپورت، ممکن است زبری هایی در محل اتصال ساپورت به قطعه دیده شوند که به دلیل چسبیدن ساپورت به قطعه ایجاد شده اند.
در مواردی که سطح معلق مورد نظر ما بین دو دیواره محصور شده باشد، امکان Bridge یا پل زدن وجود دارد. در این حالت ماده از ستونی به ستون دیگر به شکل معلق پرینت شده و بلافاصله پس از تزریق، توسط فن خنک کننده سرد می شود تا اصطلاحا شکم نکند.
همانطور که ذکر شد در پرینت سه بعدی قطعات، میتوان درون قطعه را به شکل مشبک پرینت نمود. اما محیط پیرامون قطعه لازم است یک محیط بسته و بدون تخلخل باشد.
در این راستا به محیط پیرامون قطعه دیواره، wall ، shell یا Perimeter گفته می شود. در واقع لازم است مشخص کنید ضخامت جداره قطعه شما چقدر باشد. پرینتر پس از ایجاد ضخامت جداره تعیین شده، بسته به تنظیمات infill، درون آن را شبکه میزند.
مثلا اگر تزریق مواد از نازل به پهنای 0.4mm انجام شود و شما تعداد ۲ جداره برای قطعه خود در نظر بگیرید، ضخامت نهایی جداره قطعه شما 0.8mm خواهد شد و درون قطعه مطابق تنظیمات infill، شبکه ایجاد خواهد شد.
خب در این قسمت با اصطلاحاتی از پرینت سه بعدی آشنا شدید. در قسمت های بعد تصمیم داریم تا در خصوص نحوه انجام این تنظیمات در نرم افزار سیمپلیفای صحبت کنیم.
مفاهیم ساپورت و پل سوالات زیادی رو برای من حل کرد، متشکرم
مقاله جالبی بود!